Adios, BCN!

Woendag 25 augustus 2011:

Na nog even geshopt te hebben, loop ik richting Plaça Catalunya om daar oma en mama weer te zien. Ik heb oma heel lang niet gezien, omdat opa en oma al ver voor mijn vertrek op vakantie waren. Dus het is wel even raar om oma weer te zien… Maar natuurlijk wel heel fijn. Dan zijn we met de metro, na 2x overstappen, eindelijk in het hotel en kunnen we de koffer dumpen. Papa, mama en Bas zaten de vorige keer in hetzelfde hotel, dus dat is wel makkelijk. We weten precies hoe we moeten lopen en waar alles is. Nog even naar de overkant voor een wijntje en een stukje pizza. Dan het dubio-moment of ik terug naar het appartement ga of dat ik blijf slapen in het hotel zonder spullen… Toch maar terug, omdat ik niet zeker weet of Marine wel het appartement in kan komen. Laatste nacht in dit verrotte bed… Nog 3 hele dagen te gaan…

Donderdag 26 augustus 2011:

’s Morgens als een vieze zwerver op pad naar mama en oma, want we hebben geen water door problemen met de CV-ketel in het appartement. Onderweg naar de metro blijk ik toch niet zo vies te zijn, want ik kom aan de praat met twee mannen. Eentje daarvan uit Columbia en hij wil me wel een keer meenemen naar Columbia. Als ik zeg dat ik dat niet wil, zegt hij wel genoegen te nemen met alleen mijn telefoonnummer. Daar zit ik ook niet op te wachten… ‘Ben ik te lelijk voor je telefoonnummer?’ vraagt hij me. ‘Nee, je bent niet te lelijk, ik hoef gewoon je telefoonnummer niet.’ Na wéér twee kussen te ontvangen als afscheid, slaan de twee mannen af naar hun werk. En ga ik nu verder op weg naar het hotel met mijn koffertje. Eventjes snel opfrissen daar, een kop koffie drinken en dan op weg naar het centrum, want we gaan vandaag de Bustour weer doen. Eerste stop bij Plaça Espanya om daar de Arena weer in en op te gaan. En ook een heerlijke maaltijd te nuttigen. Daarna weer terug de bus in. En we stoppen in mijn buurt om een ijsje aan het strand te halen. Als de Bustour voorbij is, gaan we terug naar het hotel om even bij te komen en de sleutel op te halen. Dan lopend naar mijn appartement om mijn laatste spulletjes (spulletjes, spulletjes… Misschien is het beter om te zeggen: 2 koffers) op te halen en te verhuizen naar het hotel. Helemaal bezweten door al de gesjouw komen we aan in het hotel. Inmiddels is het alweer laat genoeg, dus even snel opfrissen en dan op weg naar Barrio Gotic om een hapje te eten. Heerlijke tapas met een leuke, grappige ober. Dan nog even naar een leuke bar om Mojito’s te drinken en dan terug naar het hotel. De benen zijn moe en we zijn lekker rozig door de Sangria en de Mojito, hopelijk zullen we lekker slapen. Al ben ik benieuwd of me dat goed gaat lukken met de gesnurk hier naast me van een bepaald persoon… Nog 2 hele dagen te gaan…

Vrijdag 27 augustus 2011:

Rond 4 uur pas in slaap vallen door de superkou van de airco… En dan gaat de wekker toch weer om 8 uur, want wij, als toeristen, hebben natuurlijk een druk programma. Als eerste staat school op de planning, want ik moet nog mijn certificaat ophalen, sleutels inleveren van het appartement, borg terugkrijgen en ‘doei’ zeggen tegen mijn leraren en klas. Gelukkig krijg ik mijn €150,- borg gewoon terug. Dan even de klas in om afscheid te nemen, mijn leraren een kaartje te geven en niet geheel onbelangrijk: mijn certificaat in ontvangst nemen. Helemaal happy, want de resultaten kunnen (bijna) niet beter. Op mijn examen van woensdag had ik 92 van de 100 punten. En op mijn certificaat heb ik op elk onderdeel een 9!!! Dan is het eigenlijk de planning om naar het strand te gaan, maar helaas is het daarvoor (naar mijn mening) te bewolkt. Dus we veranderen het plan en gaan even terug naar het hotel om vervolgens naar Sagrada Familia te lopen. De rij is immens lang, maar uiteindelijk staan we er maar een half uurtje in. Het is meer dan de moeite waard. De binnenkant is prachtig. Als we alles hebben gezien, gaan we op locatie eten en dan voor een siësta naar het hotel. Die kan ik zeker wel gebruiken met de weinige slaap die ik de afgelopen tijd heb gehad. Na een uurtje heerlijk te hebben geslapen, gaan we onderweg naar La Rambla om die even af te lopen en daarna een hapje te eten. Na het eten lopen we naar de metro. Onderweg zijn er een paar jongens muziek aan het maken en daarop aan het ‘dansen’, meer salto’s maken etc. Er staat een hele groep mensen omheen te kijken. Opeens duiken ze allemaal naar beneden en stoppen ze met muziek maken. Huh? De politie rijdt langs… Eenmaal uit de metro, op Plaça Espanya, gebeurt weer precies hetzelfde. Ineens gaan er een heleboel Paki’s (mensen uit Pakistan) rennen, door de bosjes. Weer politie op de straat… Illegale praktijken in BCN, haha. Dan bekijken we de fonteinshow, Font Mágica. Weer even prachtig als alle andere keren. Daarna net als alle andere keren weer een ijsje halen in de Arena. Terug in het hotel zijn mama en oma blij dat ze met de benen omhoog kunnen. Nog even de foto’s op de laptop bekijken en dan lekker slapen. Ik denk dat ik vanavond maar een dik vest aantrek…

Zaterdag 27 augustus 2011:

Laatste echte dag in BCN voor mij, morgenvroeg om 10 uur vliegen in de ochtend, dus dat is geen dag meer te noemen. Eerst een beetje uitslapen en dan weer een lekker ontbijtje bij de overbuurvrouw. Daarna op weg met de metro naar Parque Guëll. Daar even rondlopen en natuurlijk wat foto’s maken van het park en het prachtige uitzicht over stad. Dan weer met de metro, nu richting het strand. Eerst nog even wat eten in ‘mijn’ straat. Het kost hier ook allemaal niets… Tussenstop bij het park in mijn buurt. En dan voor de allerlaatste keer voorlopig naar het strand. Rond een uurtje of 5 ga ik nog even langs Olivia om haar een verjaardagscadeautje te brengen (want ze was gisteren jarig) en om natuurlijk afscheid te nemen. We beloven te gaan Skypen. Dat zou me wel heel erg leuk lijken. Dan mama en oma achterna met de metro. Zand eraf douchen en dan de spullen klaarmaken voor vertrek… Als we dat ongeveer gedaan hebben, lopen we een paar blokken verder om bij een tentje waar een paar weken geleden ook al Kebab hebben gegeten, met papa en Bas. De jongen die er werkt herkent ons wel en denkt dat ik wel een heel lange vakantie heb, haha. Mama en oma willen natuurlijk weer aan de Sangria. We vragen om een halve liter, maar blijkbaar denkt deze jongen dat mama en oma allebei een EIGEN halve liter willen… Dat wordt dus even doordrinken! Na het eten nog een laatste Spaanse koffie en dan terug naar het hotel. Daar wil ik nog even snel mijn nagels lakken, maar dat blijkt niet echt een succes… Om chagrijnig van te worden, zeg maar. En mama en oma maar lachen natuurlijk… En bedankt! Nu eindelijk maar eens ‘lekker’ slapen voor de aller-aller-aller-laatste keer in BCN! Raar gevoel…

Zondag 28 augustus 2011:

Daar zit je dan, met je laptop op schoot in het vliegtuig terug naar NL na 9 weken BCN. Vanmorgen moesten we vroeg op staan, uurtje of 6. Daarna hebben we op straat een taxi aangehouden en zijn we naar het vliegveld gereden. Dat ging allemaal heel erg soepel en het scheelt een hoop gesleep (en indirect gezweet) met al die zware koffers en tassen. Op het vliegveld met maar meteen even inchecken, dan zijn we die koffers ook weer even kwijt. Koffie drinken en dan op zoek naar de douane… Dat blijkt niet heel duidelijk aangegeven te zijn. Maar we hebben het gevonden en net op tijd, want we kunnen meteen doorlopen naar onze gate en zelfs meteen doorlopen naar het vliegtuig. En dan is het ineens allemaal voorbij… Voor ik het weet ben ik straks weer in het pittoreske Vries… Als we dan de straat inrijden, hangt er een groot spandoek met: Bienvenido a casa (welkom thuis)! En op de oprit staan daar opa, papa, Bas, Gert, Paulien, Meike, Vera, Bas, Hetty, Tess, Nick en Marlies. Vanuit huis komen opa en oma ook nog aanlopen. De oprit is versierd en als ik naar binnenloop is daar alles ook nog versiert in de kleuren rood en geel, van Spanje. Dit had ik helemaal niet verwacht, maar het is natuurlijk helemaal geweldig! Later komt Sandy ook nog even langs. Een supergeslaagde middag en avond, dankzij een paar toppers. Nu lig ik eindelijk weer in mijn eigen bedje, een heel raar gevoel, maar ook wel even lekker.

Ik hoop iedereen heel snel weer te zien. Iedereen superbedankt voor het volgen van al mijn belevenissen, het lezen van mijn verslagen. Dit is mijn aller-aller-aller-laatste verslag over Barcelona. Met nadruk met laatste verslag over BCN. Want dit is voor mij een heel toffe, goede, leerzame, sociale, partyhardy, Spaanse, met ups en downs, etc. ervaring geweest. En wie weet, doe ik het nog eens. (Maar dan misschien iets minder lang…) En dan hoop ik natuurlijk dat jullie mij allemaal weer volgen.

Veel liefs vanuit het heerlijkste bed in de wereld.
Besos, Lis