There we are...

Op Schiphol (25 juni 2011, 11.50 uur):

Helaas… Geen internetverbinding gevonden hier op Schiphol, misschien ben ik nog niet helemaal goed met dat soort dingen. Ik ben door de controle geweest en zit nu te wachten tot de gate geopend wordt. Er zit hier een jongen naast mij, die heeft volgens mij zo’n uitputtende tijd in Nederland gehad, dat hij nu op zijn koffer ligt te slapen met z’n mond open. Eigenlijk is dat wel een fotomomentje waard, haha. Maar zelfs in zo’n rare houding met z’n mond open is de Spanjaard niet lelijk. Dat is dus een goed vooruitzicht, haha.
Het is wel raar om hier zo in mijn eentje te zitten, een beetje onwerkelijk. Ook vreemd om afscheid van je papa, mama en broertjes te nemen voor zo’n lange tijd. Gelukkig zijn ze over 5 weken in Barcelona. En ik hoop dat alle weken voorbij vliegen.
Maar nu eerst letterlijk vliegen…

Zaterdag 25 juni, in Barcelona:

Eindelijk zijn we dan daar. Na een goede vlucht moet ik even wachten op mijn bagage. Daarna met de taxi naar het adres waar ik mijn sleutel op moet halen. En wat blijkt… Dit adres is héél ver van mijn huis vandaan. Dus ik moet vanaf daar een eigen manier zien te vinden om naar huis te komen. Dan maar met de metro, gelukkig is de jongen daar zo aardig om te vertellen waar ik op de metro kan stappen en waar ik er het beste weer uit kan stappen, niet helemaal onbelangrijk. Dus met kaart en al ga ik op weg. Na 4 personen te hebben gevraagd, kom ik eindelijk in het goede huis. Ik neem de eerste lift naar boven die ik zie, naar rechts. Op mijn papier staat dat ik naar de 3e verdieping moet, kamer 1. Daar sta je dan met je sleutel in een deur te porren, maar hij wil niet open. Misschien ben ik wel op de verkeerde verdieping. Dan maar m’n sleutel op alle verdiepingen proberen… Geen resultaat! Dan maar weer helemaal naar beneden. Er blijkt nog een 2e lift te zijn, namelijk links. Op mijn papier stond het onderstaande adres:
Sardenya 74 – 78 3° 2a escalera izquierda
Wel handig om die laatste twee woorden ook te lezen, dit betekent namelijk: linker lift… Heel handig bezig dus. Eindelijk het goede appartement gevonden. Ik zie niemand, gezellig. Dan komt er een jongen/man/huisgenoot uit de badkamer en wijst me mijn kamer. Wat klein, wat vies, geen schoon beddengoed. Dit is niet helemaal wat ik me erbij had voorgesteld… Dan klopt mijn huisgenoot op de deur, later blijkt hij een 34 jarige Braziliaan te zijn (hij lijkt eerder 23 jaar oud o.i.d.), om te vragen of ik meega naar het strand. Nou ja, dan laat ik mijn half uitgepakte koffer wel even voor wat het is, ik kan beter maar even meegaan naar het strand voor wat afleiding na deze teleurstelling. Het strand is druk bezocht, het is natuurlijk zaterdag. Nadat we om de beurten een paar keer een snelle duik hebben genomen in de zee (er moet iemand bij de spullen blijven, want er wordt intens veel gestolen in Barcelona), gaan we weer terug naar huis. Op de terugweg laat hij mij alles in onze buurt zien en haal ik mijn eerste boodschappen. Ook is er op de hoek een groente- en fruitwinkel waar we even langsgaan voor wat vers fruit. Eenmaal weer thuis zijn de andere huisgenoten ook weer thuis. Allemaal meisjes: Olivia uit Canada is 19 jaar, Emilie uit Zweden is 24 jaar en Lynn ook uit Zweden is 21 jaar. Ze zijn allemaal meteen heel aardig en Emilie en Olivia vragen meteen of ik vanavond meega naar een Foamparty, een afsluitend feest van de hele week gaypride in Barcelona. Ik ga mee! We ontmoeten van te voren eerst nog twee andere meisjes, Molly uit Engeland en Annemarie uit Nederland. We gaan van te voren met z’n allen nog wat drinken in een soort kelder vlakbij La Rambla. Voor €20,- krijgen we een huge ding met Sangria. Vervolgens gaan we naar Playa Espanya (het plein met de grote fontein met daarachter een prachtig gebouw/museum) waar het hele plein in schuim is gehuld. Daarin lopen allemaal blije homo’s, die mij allemaal een ‘blondie’ noemen, haha. Het feest is al vrij snel afgelopen, eigenlijk waren er gewoon veels te laat. Helemaal koud, maar wel na een leuke nacht, lig ik om 3 uur in bed.

Zondag 26 juni:

Ik word tegelijkertijd met mijn huisgenoot Lynn wakker. We besluiten om samen even naar het strand te gaan. Het is ongeveer 30 graden en zondag, dus er zijn veel mensen op het strand te vinden. Dan krijgt ze een sms van een klasgenoot, of we meegaan bij de gayparade kijken. Dat klinkt wel leuk. Dus weer terug naar Playa Espanya. Na een heel eind te hebben gelopen, komen we op een plein met allemaal homo’s en mannen als vrouwen. Heel leuk om te zien hoe iedereen zijn best heeft gedaan, maar het lijkt niet op de gayparade in Nederland… Helaas, kleine teleurstelling. Dan maar weer naar huis. Ik zit nu met mijn huisgenoot Lynn op de bank dit te typen. Zij zit ook op haar laptop, zij heeft internet. Dat ga ik morgen regelen, dus vanaf morgen kan ik heerlijk online! Onze Braziliaanse huisgenoot blijkt te zijn vertrokken… Straks vroeg m’n bed in, morgen 8.30 uur een test doen op school.

Maandag 27 juni 2011:

Om 7 uur uit m’n bed, want ik moet om 8.30 uur op school zijn voor de toets. Ze gaan kijken welk niveau ik heb en ik welke klas ik dan ga instromen. Er zijn heel veel nieuwe studenten op school. Na de test te hebben gemaakt, moeten we allemaal tot 10.00 uur wachten op de uitslag + uitleg. Eenmaal weer terug in het lokaal met alle nieuwe studenten krijgen we uitleg over verschillende dingen. En vervolgens werden we één voor één naar het juiste lokaal gewezen, met het juiste niveau. Ik zit bij 2 andere Nederlandse meisjes in de klas, dat is wel leuk. Al praat je in de les 0,0 Nederlands met elkaar, maar dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Na school ben ik bij een Orange-winkel langs gegaan om internet te halen een Spaans telefoonnummer: +34654683305. Ik kan volgens mij alleen nog niets met dat nummer, want ik heb wel vol bereik, alleen geen netwerk, dus dat moet ik nog even uitzoeken. Ik ben nu dus nog gewoon op m'n Nederlandse nummer te bereiken. Vanavond ga ik met wat andere studie-/ huisgenoten naar Opium, een club. Omdat ik (en anderen) nieuwe studenten zijn, kunnen we vanavond gratis naar binnen… Oja, en we hebben een nieuw huisgenootje. De Braziliaan is nu weg en er woont nu een Turks meisje!

Dikke kus,