Verhuizen?

Vrijdag 8 juli 2011:

Na een heerlijke siësta gooi ik rond 8 uur een pizza in de oven. Daarna nog even alles relaxed aan doen. En dan ga ik Linda ophalen van het metrostation. We gaan eerst nog even een wijntje in het appartement drinken voordat we naar de boulevard lopen. En omdat het haar laatste avond is, krijg ik zelfs nog een heel lief kaartje en tijdschriften van haar. Hoe lief! Dan rond een uurtje of 12 toch maar die kant op gaan. Hoe dichterbij we komen, hoe drukker het wordt. Bij Opium staan hele rijen. Maar wij gaan naar CDLC. Daar gaat het natuurlijk zoals altijd weer een beetje vreemd om binnen te komen. Terwijl er nog hele rijen staan te wachten, mogen wij zo doorlopen… Maar we klagen niet, haha. Eenmaal binnen is het minder druk dan verwacht. Dus na een drankje gaan we even bij Opium kijken, maar daar zijn we te laat. Dan maar weer terug naar CDLC. Het was een superleuke avond. Heel toevallig kom ik nog 2 meisjes uit Assen tegen, waarbij ik in de klas heb gezeten op het DNCQ. Rond 3 uur gaan we naar huis, want het is voor Linda niet heel prettig om morgen brak in het vliegtuig te zitten. Laatste taxirit met Linda… Wel raar hoor, want het waren twee heel leuke weken met haar. Maar hopelijk zien we elkaar snel weer.

Zaterdag 9 juli 2011:

Toch maar wel de wekker gezet gisteren, want het zou een beetje vervelend zijn als ik Olivia miste. Want ook zij gaat vandaag weg. Ze gaat 4 weken uit een rugzak leven in heel Europa. Praag, Rome, Parijs, Amsterdam, een festival in België… En na die 4 weken komt ze weer terug naar Barcelona om hier nog 2 weken weer naar school te gaan. Dus dan zie ik haar weer, aangezien ik dan ook nog niet weg ben. Omdat ik er nu toch uit ben, ga ik maar eventjes mijn kamer schoonmaken. Beddengoed weer in de wasmachine, sopje maken en schoonmaken maar. Het ruikt meteen weer lekker fris. Rond een uurtje of 1 wordt Emelie ook wakker, dus we gaan maar even naar het strand. Het is zo warm, dat er eigenlijk niet veel anders op zit. Op het strand waait er gelukkig wel een windje, dus het is wel uit te houden. Dan moeten we even terug naar het appartement, want Annemarie staat voor onze deur. Ze blijft vanavond bij ons slapen. Want ze gaat morgen weg en je moet op zaterdag je appartement uit. En bij ons logeren is toch wel goedkoper dan in een hostel… Nadat we even wat hebben gegeten, willen we weer teruggaan naar het strand. Maar eerst even langs de souvenirshops, want Annemarie moet voor haar familie nog wat leuke dingetjes halen. Ondertussen wordt het steeds bewolkter, dus we gaan niet meer naar het strand en dus terug naar huis. Even mijn mail checken etc. en dan hardlopen… Rond een uurtje of 9 heb ik hard gelopen en gedoucht. Dus dan nog maar even een beetje pasta maken en eten. Dan komt Annemarie ook eindelijk terug van haar shoppen. Emelie gaat op date met een Nederlandse jongen en het Turkse meisje gaat ook uit. Kate (Pools) komt thuis met 3 vrienden. Ze gaan op het balkon zitten drinken. Rond een uurtje of 2 gaan ze eindelijk weg, zonder op te ruimen natuurlijk… Maar dat ben ik inmiddels wel gewend van haar, al is het een vrij vervelende eigenschap. Annemarie en ik hebben ondertussen Sex and the city zitten kijken in de woonkamer. Rond 3 uur gaan we ook maar naar bed. Hopelijk lekker slapen…

Zondag 10 juli 2011:

Rond een uurtje of 10 word ik voor de eerste keer wakker. Door een sleutel in de deur en stemmen. Maar daarna val ik eigenlijk ook zo weer in slaap. Rond half 12 ga ik mijn bedje maar uit. Annemarie heeft op de bank geslapen en die wordt ook net wakker. Zij vertelt dat ons nieuwe huisgenootje haar spullen heeft gebracht, maar daarna is ze ook weer weggegaan. Dus ik ben benieuwd hoe ze is… Het weer is nog een beetje bewolkt, maar het trekt al wat open. Dus ik denk dat ik eventjes een uurtje naar het strand ga. En daarna lekker even Skypen met mijn familie. In de weekenden mis ik ze toch wel eigenlijk. Meer dan doordeweeks, want dan ben je toch drukker bezig. Gelukkig is het nog maar 3 weken en dan zie ik ze eindelijk weer. En hopelijk is het nieuwe huisgenootje leuk en komen er morgen leuke, nieuwe mensen in de klas. Maar nu eerst even eten. Dan nog eventjes tv kijken, Sex and the ciyt ofcourse, want dat is er hier chronisch op. Rond een uurtje of half 2 dan naar het strand. Helaas alleen, want Emelie was pas rond 12en in de middag thuis van haar date met de Nederlander, het Poolse meisje is al weg en het Turkse meisje slaapt nog. Rond een uurtje of 4 ben ik weer thuis. Dan eventjes een beetje lunchen en dan de laptop opstarten om te Skypen met mijn familie. Na iedereen uitgebreid te hebben gesproken, ga ik rond 8 uur eventjes een soepje voor mezelf maken met een broodje. Je moet toch elke keer weer iets verzinnen voor jezelf… Meestal komt het een beetje op hetzelfde neer. Een pasta, pizza, lasagne, sla, broodje ei, etc. Niet al te moeilijk doen voor één persoon. Het lekkere brood uit Nederland mis ik wel heel erg, want hier hebben ze alleen heel erg droog brood. Het voelt gewoon als oud brood, terwijl ik het dan net uit de winkel heb gehaald. Misschien moet ik toch maar op zoek gaan naar een echte bakker... Zo eventjes douchen, want ik plak nog helemaal door het strand. En dan vanavond lekker vroeg mijn bedje in. Deze week wordt niet echt een spectaculaire week denk ik, maar je weet het nooit. Een rustig weekje ertussen is ook niet erg. Waarschijnlijk nog wel een kathedraal bezoeken samen met een huisgenootje en vrijdag misschien een kroegentocht. Zoals mijn vader altijd zegt: We zien wel!

Net als ik mijn bed in wil duiken, komt ons nieuwe huisgenootje eindelijk terug naar het appartement. Ze is samen met 2 vriendinnen. Ze komen allemaal uit Rusland. Ons huisgenootje is, laten we zeggen, niet echt een spontaan persoon… Maar ze zegt dat ze volgende week naar een ander appartement gaat. Dat is prima, haha.

Maandag 11 juli 2011:

Na een vreselijke nacht (de rest van het gebouw had nog niet zo’n slaap), toch maar weer om 8 uur eruit. Mijn Poolse huisgenootje Kate kan haar bed niet echt uitkomen, want om 9 uur is ze er nog niet uit. Dus gaan Ezgi (Turks) en ik maar met z’n 2en op weg naar school… Het was de bedoeling dat we het 2e uur een nieuwe lerares zouden krijgen, maar dezelfde komt weer opdagen. Dat vind ik nu minder erg, want ik vind haar wel steeds leuker. We hebben ook een nieuw meisje in de klas, een Japanse. Ze kan geen Spaans en geen Engels, dus communiceren gaat erg lastig. Dan besef je wel dat het heel fijn is dat wij in Nederland zoveel talen leren. Molly en Olivia (uit Engeland en Canada) verbazen zich er ook over dat Nederlanders zo goed Engels kunnen, omdat veel mensen uit andere landen dat eigenlijk niet kunnen. Voor de klas is het wel ergerlijk dat dit meisje zo weinig verstaat van wat wij doen, want het houdt ons tempo op. En wij zijn dus blijkbaar allemaal wel wat verder. Volgende week staat het examen voor de deur om naar niveau A2 te gaan. Dat lijkt me wel heel erg leuk, dus daar ga ik wel hard mijn best voor doen. Want als je het niet haalt, blijf je in je oude niveau, A1 dus. Na school maak ik een tussenstop in het centrum om daar eventjes te kijken. Daarna naar huis om snel even een cracker te eten en dan boodschappen te doen, want mijn deel van de koelkast is zo goed als leeg. Als ik thuiskom is de schoonmaakster bezig, dat is ook wel nodig. Want de badkamers en dan keuken zien er niet meer uit. Nadat ik even heerlijk heb gegeten (jeetje, ik had echt honger), ga ik even een stukje fietsen om te kijken of ik makkelijk in het centrum kan komen. De afstand valt heel erg mee, maar het is me niet helemaal duidelijk waar je moet fietsen. Sommige mensen fietsen op de stoep, tussen de lopende mensen, maar er zijn ook mensen die tussen de auto’s fietsen, maar dat lijkt me een beetje gevaarlijk. Dus ik fiets heel veilig op de stoep, maar wanneer ik dan bij een stoplicht sta, zegt een man iets tegen me en daarna nog eentje, maar ik versta er niets van, want ze zitten in de auto. Dus of ze nou willen zeggen dat ik daar niet mag fietsen of dat ik er raar uitzie? Ik weet het niet. In het centrum heb ik nog even een leuk rokje gescoord voor €8,-. Het kost hier allemaal veel minder dan in NL, dus dat is goed. Daarna ben ik weer naar huis gegaan, dit keer met de metro. Daar is mijn Poolse huisgenoot, die ligt op het balkon te slapen. Daarna kookt ze voor ons, dat is wel heel erg lief. En het smaakt goed! Iedereen is op een gegeven moment thuis, behalve het nieuwe meisje. Maar dat vinden we eigenlijk allemaal niet zo erg, want ze is een beetje raar. De sfeer in het appartement is nu heel erg gezellig. Iedereen gaat vanavond uit, maar ik voel me niet zo lekker, dus ik ga niet mee. Ik denk dat ik er vanavond lekker vroeg in ga, nog een beetje lezen in bed en dan hopelijk een goede nacht maken.

Rond half 1 word ik ineens wakker door de deurbel. Ik laat het maar even gaan. Maar het bellen houdt wel heel erg lang aan, misschien een huisgenoot die zijn sleutel is vergeten… Ik kijk eerst even door het gaat en ik zie een man en een vrouw. Ik vind het eigenlijk geen fijn idee om de deur open te doen. Dus ik wil weer terug naar bed gaan, maar het bellen stopt niet. Ik doe de deur op de haak en doe de deur een klein stukje open. De man en de vrouw lijken niet echt blij, ze zijn ook niet echt blij. Ze hebben het over spullen die op straat liggen en dat die van ons zijn. Ze hebben de politie al gebeld en ze willen dat ik even ga kijken. Ik zeg dat ik nergens vanaf weet, omdat ik vroeg op bed ben gegaan, maar dat mijn huisgenoten vanavond wel thuis waren, maar dat die nu weg zijn. Ik zeg ze dat ik die wel even ga bellen, maar ik dat ik sowieso niet naar buiten kom. Op een gegeven moment komt mijn Russische huisgenoot thuis, dus ik moet de deur even van de haak halen om haar binnen te laten. Zodra zij binnen is, willen de man en vrouw ook meteen proberen binnen te komen. Ik ben nog nooit in mijn leven zo bang geweest… Ik gooi snel de deur dicht, met de haak erop! Daarna bel ik Ezgi en vraag ik haar of ze alsjeblieft naar huis komen, omdat de politie komt en ik heel erg bang ben. Als ik daarna door het gaatje in de deur kijk, zijn de man en vrouw weg. Ik loop even terug naar mijn Russische huisgenoot om te vragen of ze misschien even met mij in de kamer wil zitten, omdat ik het niet echt een prettige situatie vind. Maar dat wil ze niet… En bedankt! Na een minuutje gaat de deurbel weer, dus ik ga even kijken. Dit keer is het de politie, 2 (jongere) mannen. Ze hebben het erover dat we hier een feest hebben gehad en dat er nu kleren met poep op de straat liggen. En dat wij dat hebben gedaan. Ik zeg dat ik er niets van weet, omdat ik vroeg op bed lag. Ik vertel ze ook dat mijn Turkse huisgenootje er zo aan komt, omdat ik die gebeld heb. Ondertussen schrijven ze mijn gegevens op, eigenlijk vind ik dat niet heel erg fijn, omdat ik sowieso niets heb gedaan. Ik lag te slapen! De politie zegt dat als het nog een keer gebeurd we een boete krijgen van €500,- of we worden gearresteerd. Na een kwartiertje komt Ezgi eindelijk thuis. We praten nog wat met de politie en zeggen nadrukkelijk dat wij het echt niet hebben gedaan. We vragen ze ook waarom ze denken dat wij het hebben gedaan en niet de verdiepingen boven of onder ons, maar dat komt omdat we een zogenaamd feestje hier hadden. Volgens Ezgi was dat echt niet zo, er waren alleen een paar vrienden hier wat te drinken. Ik kan er niet zoveel over zeggen, omdat ik er niet bij was. Daarna gaat de politie weg. En Ezgi gaat ook gewoon weer terug naar de club. Dat geeft me ook niet echt een fijn gevoel, want nu ben ik in principe weer alleen thuis. In bed bel ik mama nog eventjes, even mijn verhaal kwijt. Daarna probeer ik nog wat te slapen…

Dinsdag 12 juli 2011:

Om 8 uur gaat mijn wekker helaas gewoon weer. Mijn benen voelen helemaal verlamd na de angst van vannacht. Maar ik ga er maar wel gewoon uit. Even lekker douchen, eten. Op het moment dat ik weg wil gaan, zit het Poolse meisje Kate op de bank te eten. Ik vertel haar wat er is gebeurd vannacht en het enige wat ze zegt is: ‘Yeah, I heard.’ Een beetje een vage reactie… Dan zeg ik haar dat we het beter aan de school kunnen vertellen, dat vindt ze volgens mij een beetje onnodig. En ineens loopt ze ook niet meer mee naar school, want ze heeft nog even een paar minuutjes zitten op de bank nodig… Weer heel raar. Dus ik vertrek in mijn eentje naar school. In de lift hangen nu twee A4-papieren met daarop het hele verhaal vannacht. Ik snap niet alles ervan, want het is in Catalaans. Maar omdat het een beetje op Frans en Spaans lijkt, kan ik het hoofdverhaal er wel uit opmaken. Het papier beschuldigt ons, ons appartementnummer wordt genoemd en dat het hele gebouw moet uitkijken voor ons. Onderweg naar school bedenk ik me dat ik hier absoluut niet nog 8 weken wil wonen, met zo’n angstig gevoel, doordat de buren zo agressief deden. Dus eenmaal op school ga ik vragen of het mogelijk is om naar een ander appartement te verhuizen. Mijn Nederlandse klasgenootje komt er ook net aan, dus ik vertel haar het hele verhaal in tranen. Samen met haar huisgenootje/ons klasgenootje (Zweeds) helpt ze me om het hele verhaal te vertellen aan de man die over de appartement etc. gaat. Hij zegt me dat hij snapt dat ik geen fijn gevoel meer heeft en dat hij ermee bezig gaat. Ik moet na de lessen terugkomen. Eenmaal in de les vertel ik het verhaal nog een keertje en iedereen is heel erg lief. Mijn Turkse en Zweedse klasgenoot bieden meteen aan om te helpen als ik moet verhuizen,dus is wel heel erg aardig. Wanneer de lessen afgelopen zijn, ga ik terug naar de receptie. De man vertelt me dat hij er nog mee bezig is en dat ik morgen terug moet komen, maar ik kan dit weekend verhuizen. Dat geeft me een beter gevoel. Ik zie er wel tegenop om weer naar huis te gaan, want ik ben bang dat er niemand anders thuis is. Maar gelukkig zijn Ezgi en Emelie allebei thuis. Ze vinden het allebei wel heel erg voor mij, maar ze snappen wel dat ik me hier niet meer 8 weken fijn kan voelen. Ook weten ze beiden nog niet van de papieren in de lift, dus ze gaan meteen kijken. Emelie denkt dat ze niet echt recht hebben om dat te doen, dus ze haalt ze eraf. Ik weet niet of dat slim was… Ik ga nu proberen even relaxed tv te kijken en vanavond eventjes hardlopen ter afleiding…

Veel liefs uit het nu minder zonnige Barcelona,
xxxxx