Tiempos buenos, tiempos malos

Dinsdag 12 juli 2011:

Ik val eventjes in slaap op de bank. Dat is wel eventjes lekker na zo’n dag… Op een gegeven moment word ik nog gebeld door mijn contactpersoon in NL. Zij vindt het ook allemaal heel erg vervelend en gaat er ook achteraan. Dan ga ik toch maar rond een uurtje of 7 even hardlopen. Als ik terug ben, ga ik eventjes Skypen met papa. En ik spreek Bas natuurlijk ook nog eventjes. Dat is allemaal wel heel erg fijn. Daarna ga ik koken. Al mijn huisgenoten gaan uit, dus ik besluit maar mee te gaan. Want weer een avond alleen thuis zitten, zie ik nu nog niet zitten. We gaan naar CPLC. We doen nu natuurlijk heel erg zachtjes thuis. Rond een uurtje of 12 gaan we die kant op. En rond 3 uur ben ik weer thuis. Het was een leuke nacht! De muziek was perfect, R&B night. En met de muziek speelde af en toe een man mee met een saxofoon, waar dan ook nog vuur uit kwam. Exclusieve dingen daar…

Woensdag 13 juli 2011:

Yes, de wekker gaat weer om 8 uur. Wel heerlijk geslapen, ondanks dat het een kort nachtje was. Als ik uit het raam kijk, dan is het al strakblauw. Lekker! Dan om 9 uur weer op weg naar school. Ik wil eigenlijk meteen met de man van gisteren praten, maar hij zit niet achter zijn balie. In de pauze ga ik terug naar de balie, hij zit er nu wel. Hij vertelt mij dat hij met meerdere mensen heeft gesproken en dat die verhalen niet overeenkomen met mijn verhaal. Het schijnt meer te gaan om het feit dat we maandagavond een feest zouden hebben gegeven hier, dan om de rest van de dingen. Ik zeg dat ik niet precies wat er in het appartement is gebeurd, omdat ik op bed lag. En dat ik het zeer vervelend vind om hier nu wel last mee te krijgen. De man lijkt ineens veel minder aardig dan gisteren… Hij zegt me dat we verantwoordelijkheid moeten nemen. En als ik niet weet wat er gebeurd is, moet ik met mijn huisgenoten praten en ze langs hem sturen. Ik ga meteen op zoek naar Ezgi en Kate. Ik vertel hun dat ik wil dat zij met die man gaan praten, omdat hij me anders niet wil verplaatsen. Dat doen ze ook meteen. Hij vertelt me daarna dat ik na de lessen maar terug moet komen en dat hij nu telefoontjes gaat plegen. Als de lessen eenmaal zijn afgelopen, ga ik terug. Het blijkt dat één/twee maanden geleden ook al een klacht is geweest over dit appartement vanuit de buren. Hij zegt me dat het voor de Spaanse bewoners in het gebouw wel makkelijk is om de studenten overal de schuld van te geven. En dat ze nu proberen om ons eruit te werken. Wij, mijn huisgenoten en ik, hebben ook het idee dat alleen de man en de vrouw die hier aan de deur waren last van ons hebben, want de rest van de mensen in dit gebouw doet nog steeds heel erg aardig tegen ons. De man van de school vertelt me dat ik in ieder geval nu niet kan verhuizen, omdat ze allemaal nieuwe studenten dit weekend krijgen en eigenlijk al te krap zitten. Dus dat ze daar nu heel erg druk mee zijn. Dat is wel eventjes een tegenvaller. Maar misschien kunnen we de situatie hier weer normaal krijgen door met alle buren te praten. En ze vertellen dat áls we evt. voor overlast hebben gezorgd we onze excuses aanbieden. Dat gaan we vanavond doen. Twee van mijn huisgenootjes gaan dit weekend ook weg, de Poolse en de Russische. Dan maar hopen dat we er leuke meisjes voor terugkrijgen. Na school eerst even lekker naar het strand om te ontspannen. Als ik weer thuis kom, zou ik eigenlijk met een huisgenoot naar een kathedraal gaan. Maar ze is te moe en wil slapen. Nouja, prima. Dan komt Emelie thuis en ze wil eigenlijk al wel vrij snel weer weg, ergens wat eten en drinken. Dus besluiten we om nu even langs de buren te gaan om evt. ons excuses aan te bieden voor overlast. Maar omdat Kate en Ezgi allebei slapen, gaan we met z’n tweeën. Bijna niemand doet open, behalve onze onderbuurvrouw. We vragen haar of ze veel last van ons heeft. (Zij is toch wel degene die het meeste kan horen, omdat ze recht onder ons woont.) Ze zegt dat ze geen last van ons heeft, ze hoort af en toe wel wat geluiden, gelach, etc. Maar dat vindt ze niet erg. Wij vragen haar of ze weet waar de man woont die hier aan de deur stond maandagnacht. Ze zegt dat die onder haar woont, dus 2 verdiepingen onder ons. Wel vreemd dat hij dan zoveel last van ons heeft en deze mevrouw niet… We stellen voor om ook langs zijn appartement te gaan om ons excuses aan te bieden, maar ze vertelt ons dat het niet een heel goed idee is, omdat het nogal een vreemde man is. Ze gaat hem een mail sturen met daarin het verhaal dat wij langs haar zijn geweest en dat we de rotzooi van maandagnacht niet hebben veroorzaakt. Dat is wel heel erg aardig. Het stelt me ook wel gerust, omdat ik heel waarschijnlijk toch niet (binnenkort) kan verhuizen. Het maakt de sfeer voorlopig prettiger en rustiger. Nadat we dit achter de rug hebben, ga ik eventjes lekker Skypen met mijn familie. Ook eindelijk weer met mama, want die is terug van schoolreisje. De rest van mijn huisgenoten gaan rond een uurtje of 10 ook de deur uit. Gisteravond vond ik het vreselijk om alleen thuis te moeten blijven, daarom heb ik dat ook niet gedaan, maar nu maakt het me niet zoveel uit. Om 12 uur duik ik zelf ook lekker mijn bedje in met mijn laptop. Lekker slapen…

Donderdag 14 juli 2011:

Heerlijk geslapen, eindelijk. Ik werd alleen wel rond 7en wakker door keiharde regen. Echt Nederlands weer, dat heb ik nou zo erg gemist… Op school vliegt te tijd en voor ik het weet is het alweer half 2 en zijn de lessen voorbij. Ik ga nog even langs de balie om de man te zeggen dat we met onze buurvrouw hebben gesproken, dat vindt hij wel fijn om te horen. Dan in het appartement even wat eten en een beetje Friends kijken. Daarna weer naar het centrum, want ik heb met Marieke afgesproken. Ze is precies een week hier in Barcelona met haar vrienden. We slenteren een beetje door de stad en ik laat ze nog een groot winkelcentrum zien. Daar gaan we nog even lekker een ijsje eten. Aan het einde van de dag ga ik nog eventjes mee om hun appartement eruit ziet. Dat ziet er leuk uit, met airco! Rond uurtje of 7 met zere voeten naar huis. Bijna al mijn huisgenoten zijn thuis, behalve het Russische meisje. Dus dat is wel gezellig. Iedereen gaat vanavond uit, maar ik denk dat ik nog maar een nachtje mijn bed vroeg op zoek, dat doet me toch wel erg goed. Ik merk ook wel aan mezelf dat de taal leren erg vermoeiend is. En aangezien ik toch nog meer dan 7 weken hier heb, komt dat feesten uiteindelijk vast ook wel goed. Morgenavond misschien een kroegentocht doen en dinsdagavond zijn we natuurlijk al naar Carpe Diem geweest. En ik kan ook wel vertellen: Hier een drankje kopen is niet heel goed voor je portemonnee helaas…

Vrijdag 15 juli 2011:

Om 9 uur vertrek ik in mijn eentje naar school. Volgens mij vinden de rest van mijn huisgenoten school toch minder belangrijk. Opzich snap ik dat ook wel, want eigenlijk is iedereen hier veel minder lang dan ik, dus willen ze natuurlijk ook een beetje genieten van het uitgaansleven hier. Het weer is gelukkig weer heerlijk, dus de legging kan weer uit. Na school eventjes een lekker stokbroodje halen om een Nederlands broodje gezond te maken. Dan toch maar even genieten van het lekkere weer en naar het strand gaan. Rond een uurtje of 6 weer terug. Vanavond de kroegentocht doen, dus even douchen is wel zo fris. De kroegentocht is georganiseerd door school, we moeten om 10 uur bij metrostation Jaume I zijn. Als we daar eenmaal zijn, gaan we naar een leuk barretje. Dit zijn de minder toeristische barretjes, meer voor de inwoners van Barcelona. Ik raak aan de praat met een Nederlands meisje, Dorien, die ook bij mij op school zit, zij werkt voor Happy Nation, dat is een organisatie dat feesten organiseert voor de studenten van Enforex (mijn school) en Don Quijote. Ze vraagt of ik het leuk zou vinden om daar ook te komen werken. Ze zoeken op dit moment heel erg veel mensen daar en het komt zeer goed uit dat ik hier nog 7 weken ben. Het baantje houdt in: 3x 1,5 uur in de week flyeren op straat, strand, everywhere. Voor ieder persoon dat naar de club/party komt, krijg je dan €1,-. Het lijkt niet heel veel, maar ze zegt me dat het nog aardig kan oplopen als je een beetje je best doet. De baan geeft natuurlijk ook meer extra’s als je uitgaat, want er zijn veel feesten die georganiseerd worden door Happy Nation (o.a. in Opium en CDLC). Je krijgt dan al je drankjes gratis en je mag in de VIP-ruimtes. Tot nu toe klinkt het alleen maar positief. Ik ontmoet ook meteen een van de managers (een Italiaan) en die is ook heel erg aardig, dat beaamt het Dorien ook. Morgen naar een poolparty, zondag naar een kleiner feestje alleen voor medewerkers, zodat ik dan meteen iedereen ontmoet en we dingen kunnen bespreken over de baan, etc. Ik denk dat het lange nachten zullen worden… Maar je moet er wat voor over hebben om een leuke tijd te hebben en tegelijkertijd een beetje geld te verdienen, haha.
Na dit eerste barretje gaan we nog aan een ander leuk dingetje, in een zijstraatje van La Rambla. Het is het plan om daarna naar Opium te gaan. Ik ga daar heen met mijn huisgenootje en haar vriendin. Als we daar eenmaal aankomen lijkt de rij voor Opium wel kilometers lang. Dus we besluiten naar huis te gaan, want mijn huisgenootje gaat morgen weg. Ik ga haar naar de bus brengen, want dan kan ik meteen even kijken hoe dat allemaal werkt (voor als ik zelf wegga over 7 weken). Het is nu 1.45 uur in de ochtend, dus ik ga mijn laptop opbergen en lekker slapen.

Muchos besos,
xoxo

P.S. Over het verhuizen maak ik me nu wel minder zorgen, omdat eigenlijk alle buren heel erg aardig tegenover ons zijn. Vandaag is mijn huisgenootje nog wel een buurvrouw van de 1e verdieping tegen gekomen in de lift en die vroeg of we toch nog wat zachter wouden doen. Dat is best wel vreemd, want de afgelopen dagen was ik ’s avonds alleen thuis. En volgens mij maken mijn laptop en de televisie toch niet zoveel lawaai… We hebben nu wel nieuwe buren, naast ons wonen nu 3 jongere jongens, die wel veel lawaai hebben in de avond. Dus misschien moeten we de rest van het gebouw dat even uitleggen, voordat wij alle schuld krijgen van het lawaai. En moeten we even praten met de jongens zodat zij misschien hun volumeknop iets lager kunnen doen. Met de agressieve buurman zit het denk ik ook wel goed. De kans is klein dat ik hem tegenkom in het gebouw, even afkloppen. Want is het een dikke man die te druk is met eten…

P.P.S. Leuk weetje over de Spanjaarden: Als iemand 1x niest, zeg je ‘Salut’. Als iemand 2x niest, zeg je ‘Amor’. En als iemand 3x niest, zeg ‘Dinero’, dat betekent geld.